http://www.nooitmeerdezelfde.be/wp-content/uploads/2013/09/tijdlijn_PAUSBEZOEK.jpg
"Ik vroeg aan de paus: hebt u mij wel begrepen?" Véronique Oruba

Personage:

Véronique Oruba durfde het aan om als studente aan de katholieke universiteit van Louvain-la-Neuve met een kritische toespraak Paus Johannes Paulus II welkom te heten. De paus zou zijn bezoek aan België niet snel vergeten.

http://www.nooitmeerdezelfde.be/wp-content/uploads/2013/09/Nooit-meer-dezelfde_aflevering-3_PAUSBEZOEK.jpg

Het pausbezoek

Mei 1985, paus Johannes Paulus II bezoekt België voor het eerst. Hij was eigenlijk eerder al in België geweest, maar nog niet in zijn functie als paus. Niet lang na de oorlog, in 1947, reisde hij met een groepje jonge Polen door Noord-Frankrijk, Nederland en België. Ze wisselden het reizen af met werken tussen de Poolse arbeiders en trokken daarna weer verder. De jonge Karol Wojtyla was toen zevenentwintig en net tot priester gewijd. Tijdens zijn verblijf vond hij onderdak bij de collega-priester Valeer Deschacht. In 1973 bracht Karol Wojtyla als aartsbisschop van Krakau een tweede bezoek aan België om de Heilige Bloedprocessie in Brugge bij te wonen. Toen Wojtyla twee jaar lang aan het Belgische College in Rome studeerde, hielden de vriendschapsbanden – onder andere met Valeer Deschacht en Gustaaf Joos – stand. In 1978 werd Wojtyla tot paus verkozen en nodigde hij zijn Belgische vrienden uit op het Vaticaan om samen het goede nieuws te vieren. Er was een speciale band tussen België en paus Johannes Paulus II. Zijn aangekondigde bezoek in mei 1985 zou dan ook een groots feest worden.

Op het oude vliegveld van Sint-Denijs-Westrem kwamen 150.000 Belgen de paus toejuichen. Kardinaal Danneels en koning Boudewijn en koningin Fabiola waren uiterst vereerd. De paus bleef zes dagen in ons land. Overal waar hij kwam hingen de vlaggen uit en werd hij bejubeld. Mensen baden en applaudisseerden voor de paus. Het waren hoogdagen voor het katholieke Vlaanderen. Johannes Paulus II charmeerde met weloverwogen toespraken en door hier en daar handjes te schudden. Een ander scenario dan zijn bezoek aan Nederland waar de katholieken zich verzetten tegen de orthodoxe stromingen binnen de kerk. Hier werd hij met open armen ontvangen door alles en iedereen. Of toch bijna.

Tijdens zijn rondreis in ons land, bracht de paus een bezoek aan de katholieke universiteit van Louvain-la-Neuve (UCL). De voorzitster van de studentenraad, Véronique Oruba, was van Poolse afkomst en zou de paus met een toespraak welkom heten. Dat plan draaide anders uit. Véronique was tweeëntwintig, christelijk opgevoed en de laatste jaren teleurgesteld in de katholieke kerk. Van een hartelijke verwelkomingsspeech kwam niets in huis. Oruba hekelde in haar redevoering de conservatieve standpunten van de kerk over de geëmancipeerde vrouw, anticonceptie, racisme en de sociale wantoestanden in Zuid-Amerika. De joelende massa kon hun oren niet geloven en verzette zich met boegeroep tegen alles wat Oruba verkondigde. De paus liet het niet aan zijn hart komen en gaf de jongedame na afloop een kus op haar voorhoofd, overhandigde een rozenkrans en vertrok naar de volgende afspraak. Dagenlang stonden kranten en tijdschriften er vol van. Oruba had nieuws gemaakt en dat nieuws werd wereldwijd opgepikt. Er ging een kleine rel doorheen ons katholieke land maar die werd zo snel als mogelijk in de kiem gesmoord. Met als gevolg dat Oruba’s redevoering geen nieuwe wind deed waaien binnen de katholieke wereld. De instelling bleef zoals ze was en gaf blijvende prioriteit aan evangelisatie of aan het verkondigen van de leer van Jezus Christus.

Toen de paus in 1995 België voor de laatste keer bezocht voor de zaligverklaring van pater Damiaan, was zijn populariteit aanzienlijk gedaald. Waar er in 1985 nog 150.0000 katholieken hem opwachtten, was dat aantal gedaald tot 30.000. Terwijl Johannes Paulus II Damiaan zalig verklaarde, deelden de jong-socialisten buiten condooms uit als protest tegen